Hierdie is ongelukkig ‘n uitdagende situasie sonder 'n maklike oplossing.

Gras op onbeboude erwe is 'n moeiliker situasie om te hanteer as wat mens op die eerste oogopslag sou dink. As ‘n mens sou wou hê dat alle onbeboude erwe se gras voortdurend kort gehou moet word, sou dit beteken dat iemand minstens een keer per maand daardie gras moet sny – veral gedurende die somermaande. Daar is letterlik dosyne sodanige erwe binne Orania, met die gevolg dat 'n bossiekap-spannetjie feitlik permanent besig gehou kan word as jy al die erwe se gras voortdurend kort wil hou.

Nou is die vraag: Wie neem verantwoordelikheid daarvoor? Dis streng gesproke nie iets wat die Dorpsraad self kan doen nie, want indien ons onsself op daardie terrein begeef, word ons in effek ’n gratis tuindiens vir sekere eienaars. Dit sou dan beteken dat ander grondeienaars, deur hul maandelikse heffings, daardie diens subsidieer, wat uiteraard nie ’n regverdige situasie sal wees nie. OOM val in ’n soortgelyke posisie – hulle is ’n privaat ontwikkelaar en dit is nie hul mandaat om gratis tuindienste aan sekere grondeienaars te lewer nie.

Die logiese antwoord is natuurlik dat die eienaars van onbeboude erwe self verantwoordelikheid moet neem vir die sny van veldgras op hul erwe, maar ook dit is moeiliker om in die praktyk uit te voer as wat dit klink. Baie van die eienaars van sodanige erwe woon nie in Orania nie – hulle het die erwe gekoop met die bedoeling om dit later te ontwikkel. Dit veroorsaak logistieke probleme: Hoe gereeld kan mens verwag dat iemand wat elders woon, hul erf moet kom bossiekap? Gegewe dat die erwe in ’n natuurlike toestand gekoop is, kan daar geargumenteer word dat die huidige toestand nie noodwendig as nalatigheid beskou kan word nie.

Ons het in die verlede al heelwat soortgelyke versoeke ontvang en is in sulke gevalle grotendeels afhanklik van die eienaar se vermoë en bereidwilligheid om saam te werk. Ons probeer altyd om eienaars aan te moedig om mee te werk, maar in die praktyk is dit nie altyd eenvoudig nie. ’n Voorbeeld is ’n geval verlede jaar van ’n erf wat aan ’n weduwee behoort wat in ’n ouetehuis in Port Elizabeth woon. Sy het nie die vermoë om die erf te diens nie, veral nie op ’n gereelde basis nie. In daardie geval het ons die situasie verduidelik aan die aangrensende inwoner (wat ook die klaer was), en laasgenoemde het toe onderneem om van tyd tot tyd self ’n brandstrook tussen sy erf en die onbeboude erf te sny. Só is die situasie opgelos deur goeie onderlinge samewerking in die gemeenskap.

Verskoon asseblief die lang verduideliking, maar dit is ’n situasie waarvoor ons nog nie ’n volhoubare oplossing gevind het nie. Daarom hanteer ons elke geval tans op sy eie meriete. Ons wil ook nie elke aspek van die dorpslewe oorreguleer nie en daarom bly dit eerste prys as inwoners mekaar se hande vat en saam oplossings vind. Kontak ons gerus indien daar spesifieke gevalle is waar ons kan help met raad of advies.